Susuzluğa dayanan sardunyalar gibi hayat ben insana hasret

   

                                             

       Odayı toplarken bir baktım ki valiz içinde en son Selçuk ve Akhisar'a gitmek için koyduğum eşyalar var. Ertelenen geziler. Mayısın on yedisinde İsveç Norveç gezisi bakalım paramızı ne zaman alacağız. Ertelenen geziler bana ertelenen düşleri hatırlattı.
       Kızım dedim kendime "Yurt içi yurt dışı gezilerden bahsediyorsun. Sokağa çıkamıyorsun." Dışarıda gri bir hava yağmur yağıyor usul usul, bazen bardaktan boşanırcasına yağmayan nisan yağmurları. Gökte birikmiş sanki. Dün eşim terasta yürüyeyim dedi on dakika zor dayandı. Islanmış bende "Evde dolaş" dedim. Şimdi yanımdan geçti." Buraya gelme deyince "de sinirleniyor. Zaten günlerce dip dibeyiz. "Sen önerdin" diyor.
         Neyse ev geniş o mutfakta bazı izlediği kanallar var. Ben salonda bazen bilgisayarda. Bazen birbirimize kızıyoruz. İki dakika sonra "Aşkım canım" diyerek telafi ediyoruz.
        Torunları görmeyeli sanki aylar oldu. Görünce bizle konuşuyorlar mı? Biraz sonra nette merhaba diyeceğiz. Ellerinde tablet başlarını kaldırmadan "selam" deyip kendi dünyalarına dönecekler.
       Sabah ekmekçi dolaşıyor dışarıda neden gazeteci dolaşmıyor. Birincil ihtiyaç karın doyurma diyorum. İnternetten gazete okuyayım bazı gazetelerin pdf si var. Biz bu konuda dinozoruz. Elimizde gazete, okumanın zevki öyle çıkıyor.
       Torunlar ve kızımla sabah sohbeti yaptık. İki yavru televizyon başında her zaman ki gibi  Kızım televizyonu kapattı. "O zaman yine konuşmayacağız" dediler. Biraz sonra konuşmalar sohbet başladı. Büyüğe doğum günü hediyesi ısmarla demiştim unutmuş. "Küçüğe sen ne istiyorsun" dedim. "Tavşan istiyoruz" dedi. Canlı ona bakacakmış. Çocuklar bahçe, sokak, doğa görmeden evin içinde kalıyorlar.
         Çocukken babam Almanya'da İnşaat olan evimiz yarım. Üst kat tuğlalar örüldü, içi yapılmadı. Yetmişlerin başı babam kışın üç aylığına geliyor evi tamamlıyor. Boş dairede kuzu, tavuk ve tavşan besliyoruz. Bir gün bir baktık ikinci kattan dışarı tavuk uçtu. Neyse ölmedi. Bir sabah uyandım.  "tavşanlara bakayım" dedim. tavşanın tüyleri yok. Anneme seslendim. "Tavşan çıplak pespembe sadece eti gözüküyor.Ben üzülüyorum ne oldu diye biraz dikkatli bakınca doğum yapmış. Yavrularına tüylerinden yatak. Aman Allah'ım tavşan bile yavrularını düşünüyor. Tek tek kendi tüylerini yolmuş. Kim bilir ne acı çekmiştir. Deniz' e bunları anlattım. Anneanne hiç hayvanların çocukları olur mu? demez mi anlayamadı annesi anlattı. Ege'de okus pokus yaptı. Deniz bilgisayardan beni öpüyor. "Benim yerime anneni öp" dedim. Uzaktan makinaların ardından görüşme. Sesini duyma, kendisini görme. Gurbette olduğunu farz et. Kardeşim öldüğünde bana bir arkadaşım  öyle demişti. Uzakta sürekli görmüyorsun. İnsan alışıyor. Haydi alışma çözüm üretebiliyor musun?
        Hayvanlar yerine evde çiçekler aldı. bende size çiçeklerimi paylaşayım. uzun ömürlü aslan ağızları donmuyor, ölmüyor baharda tekrar çiçek açıyor. Susuzluğa dayanan sardunyalar gibi bir hayat kendi içimize dönük yaşamak sanki dünyadan elini eteğini çekmişsin gibi yaşamak.