Yaşamın denetimi bizim elimizde mi?

Yaşamın denetimi bizim elimizde mi?

Tabii ki evet diyeceksiniz. Hem evet hem hayır.  Ben de diyorum ki;.denetimi elimize alıp kontrol etmek istiyoruz. Cinsiyetimizi biz belirleyemiyoruz. Kadın  ya da erkek olarak dünyaya geliyoruz. Var olanı değiştirmek istersek çok zorlu bir mücadele içinde olmamız gerekir. Ya da kadın olarak dünyaya geldik . Kadın olarak dünyaya geldik ancak ikinci sınıf fert olmaktan kurtulup ben de varım demek istiyoruz yine mücadele gerekiyor. İçinde bulunduğumuz kültürü, değer, yargılarını değiştirmemiz lazım; ayrıca bize öğretilen roller ,alışkanlıklarla uğraşmamız gerek.Bir de içimizdeki vicdan ile uğraşmamız lazım. Doğumdan itibaren insan yaşamını  kendi elinde bulundurmak istiyor. Bazen hastalıklar,içinde bulunduğumuz çevre sürekli engelliyor. Batı da kadın olmak ayrı doğuda kadın olmak ayrı. Her şeyi bilmek de  uygulamak da farklı. Kitapları okuyoruz. Bilinçleniyoruz. pratiğe gelince sürekli engellerle karşılaşıyoruz. Bir engelle karşılaşınca ya devam et ya da kaç metodunu kullanıp bir süre bazen soluklanıyoruz.
Dört günlük Sinop gezisi yaptım.Eşimin nükleere hayır paneline gittik,  hava yağmurluydu. Çok kalabalık değildi. Güzelim doğa için mücadele etmek istiyoruz. katılan kişi sayısı belli. Biz konuşuyor biz dinliyoruz.

               Burada bırakın denetlemeyi bizden bağımsız bizim dışımızda olaylar gelişiyor.Ağaçlar kesiliyor. Yeni yollar yapılıyor. Yeni tünel açılıyor.Yine de insanlar vazgeçmiyor. Doğayı korumak istiyor. Sinop!a giderken Botabat'a uğradık  kebabı yedik.

Sin

 Ara sokaklara dalınca eski evleri gördük.

                                           Elimde makina değişik kareler yakalamaya çalıştık.

                                                               Eski ile yeni bir aradaydı.
Yine de aklımda sorular biz yaşamı ne kadarını denetleyebiliyoruz. Gelecek için ne gibi önlemler alabiliriz düşüncesi aklımdan çıkmadı.

                      Doğa muhteşem,Bu fotoğraf araba hareket halindeyken çekildi.

                  Eski'yi korumak gerek.İçinde yaşanmışlıklar var.Anılar,geçmiş var.Ayakta kalmak var. Mücadele var.

veda

Günüm doldu. Bu kente veda zamanı geldi. Birilerinin hayatına karışıp onların yaşamına ortak olma sona erdi. Güzel geçen zamanlar,deniz kenarında yapılan yürüyüşler.kuzenlerle yapılan balkon kahvaltıları ayrı bir zevkdi.

Kuzen konserim var kalır mısın deyince neden olmasın dedim. Dünya Müziklerinde Folklorik Tınılar Korosundaydı. Şef Leyla Pekin. Konser Moda'da Barış Manço'nun evinin karşısında küçük bir kilisedeydi .Kulağımızın pası silindi.

 Her vedada içimi hüzün kaplar. Ayrılık vakti gelmiştir. Kim bilir beraber olduğum insanlarla nerede ne zaman karşılaşırız aynı şekilde bulur muyuz?
İstanbul'da son gün vapurla eve dönüş oldu. Denizle vedalaştık. Sanki inadına güneş çıktı. Gitme dedi. gitmem gerek dedim. Zamanım doldu.

                                                                      Dalgalar ayrı güzeldi.

                                                            Emel'in kedisi de bizi dinledi.

                                             Oğulun evine çiçekler ekildi,yemekler yapıldı.Cebimde biriktirdiğim  anılar yüreğim buruk  bir şekilde  İstanbul ile vedalaştık.

İstanbul gezilerine Anadolu tarafında devam edildi.

Dün teyze kızları ile buluşup Anadolu yakasında ne yapabiliriz diye düşündük. Bostancı sahil yolunda yürüyüş yaptık.

                                                                Kedilerin pozu şahaneydi.

                                                                     Manzara muhteşem.

                                                        Martılar, çığlıkları ile bize eşlik ettiler.

                                                     Gemiler denizde süzülmekte.

v                                                   Kafka Kafe'de manzara muhteşem.

                                                         Moda'da barış manço'nun evi.

İSTANBUL'DA ZAMAN

      Yine yağmurlu bir istanbul sabahı ile uyandım. Bu sabah bir hamaratlığım tuttu. Şimdi yaptığım temizliğin karşısına geçip bir kahveyi hak ettim. Dün Firuz kahvede Handan'ın Kaleminden yazarı Handan ile buluştuk. Ben de bir heyecan nasıl tanıyacağız bibirimizi derken  birden karşımda belirdi. Blog yazarlığı sanal aleminden gerçek aleme varmak güzel. İstanbul'un yeme içme konularını takip ettiğim Handan candan ,güler yüzlü,cana yakın.Bir çay içimi zamanlarda blog yazalığından ,yaşamdan ,merak ettiğim konulardan sohbet ederek birbirimizi tanıdık.
       Dün sabah sabah yürüyüşünden çektiğim kareler İstanbul'u bir başka anlatıyor. Eski yapılar yanında yeni yapılar.

Hala görkemini koruyan taş binalar.

Sabah yürüyüşlerinde hergün farklı sokağa çıkarım. Daha önce yakınına gelmiştim. Ama bu camiyi görmemiştim. Cihangir Cami'si

Kediler yürüdüğüm sokaklarda bazen şaşırıyorum Ne kadar çok  çok kedi var diye.

İstanbul'da zaman böyle geçiyor.

yalansız yarınlar

Yağmur ile karşılıyor İstanbul, İlk ışıklar odama düştüğünden beri gözüm açık .Dünden yapılmış işler bugün yapılacak işler olmasıda güzel. Şimdi dışarı çıkıp Cihangir sokaklarıyla özlem gidermeliyim. Simit almalı  yanında çay ,Dolaba bakmalı peynir var mı? Katık olmasa da olur. Mis gibi çay odaya dolmalı.Yağmurun bereketi ile yüzümü yıkamalıyım. Yalansız yarınlar olmalı.Kuş seslerinin  yalın gerçekliği içinde. Daha sık gelmeliyim bu kente.Vapurun sesi uyandırmalı düşlerimden. Sardunyalar dikmeliyim saksılara..Dünden kalan anılar ile bakmalıyım yeni güne.

Be

Ankara'da gül zamanı

Ankara'da gül zamanı
Geç gelir be gülüm.
Mevsimler değişir,zaman değişir
Hep geriden takip edersin
Değişen zamanlarda yalnız kaldık,
Söylediğimiz sözler zamana uymadı,
Düşlerimiz yarım kaldı .
Tıpkı geç gelen mevsimler gibi
Ankara'da gül zamanı
Yarım kalmış aşkların sevdası gibi gülüm.
Daha söyleyecek sözümüz vardı.
Yaşayacak aşkımız vardı
 Bitmeyecek yarınların acısı çöktü içime
Dışarıda yağmur grisi zamanın
Sonsuzluğunda umutlarımız yarına kaldı.