Ne okuyoruz? Babamın Tenekeleri Zehra Konukman'ın ilk kitabı

                                                                               

                                                                        Kitabımın içeriği

         Çocuksu bir sevinç sardı beni. Hani bayram arifesinde anne ve babasının aldığı giysilerle yatan çocuklar gibiyim. Kaybettiğim çocukluk heyecanını yaşamak güzel. Dün gece bir türlü uyku tutmadı  kalkıp kalkıp kitaplarıma bakıyorum, tekrar okuyorum. İlk düzeltmeler geldiğinde oturup ağlamıştım. Niye bu kadar duygu yüklüyüm diye.  Evet anlattığım ilk kitabım. " Babamın Tenekeleri" Bir arkadaşım sordu neden babamın tenekeleri diye  Kitaptan bir cümle ile sorusunu yanıtlayayım.

                                     

"O tenekeler emekti, sırtındaki ağırlıktı, mutluluktu, onurdu..." 

Sizlerle kitaptaki yazıların bazılarını paylaşmıştım. Anı kitabı çocukluğumu anlatırken anne ve babamın hayat hikayeleri, benim yaşamda sorguladığım kadın olmak, şiddet, göç (duyguya yer yok ) yazımda, çalışma hayatı, aşk ,doğum, ölüm, kentleşme, pandemi,  vb konuları anlatmaya çalıştım. 

Arkadaş sohbetlerinde bazen az konuşurdum. Benim de söyleyecek sözüm var demeye çekindiğim dönemlerden benim de hayata karşı anlatmak istediklerim var demeye başladım.

Günler aylar yılların birikiminin sözcüklere yansıması. İlk girişteki önsözde yazdığım yazı 2013 yılına ait. Dün torunum anneanne bir kitapta fazla ver sınıf öğretmenime götüreceğim deyince duygulandım. Sevgili kızım "duygulandım, hüzünlendim, mutluyum" diye yazmış. Kapak resmim oğlum Burçak Konukman'a ait.

 Not:" https://www.okumaodasi.com/babamin-tenekeleri "

kitabı bu adresten temin edebilirsiniz

Bahar mı geldi? Hani nerede?

       

                                                                                  

        21 mart nevruz bolluk bereket, gün eşitliği, denge. Hayat acılar mutlulukla, yaşam ölümle, gece gündüzle, kadın erkekle dengelenir. Gerçekten öyle mi? Zıtlıklar kendi içinde anlamlıdır. Baharı beklerken kış geri geldi.

        Dün instagramdan  bahar fotoğraflarını paylaşırken bugün kar fotoğraflarını paylaştım. Sabah usul usul yağan karı kaçırmayayım diye fotoğraf makinamı kaptığım gibi ilkbahar parkına koştum. Dallardaki çiçekler karla kaplanmış. İnşallah don vurmaz. 

        Bugün 21 mart anlamı gece gündüz eşit. Doğanın dengesi var mı? diyorum. Kış kışlığını bilmeli baharda baharlığını ama hayat işte öyle olmuyor. Kış bitti diye sevinirken bugün bahar adı olmalı derken soğuk karlı güne uyanıyor insan. Bir bakıyoruz karlar yağmaya başlamış. Hava soğuyor mart gerçekten kazma kürek değil ama bol bol doğal gaz ve elde kalmış ne varsa yaktırıyor. Biz yine de güzelliklere sevinelim. Yüreğimizin baharı hiç bitmesin. Ne kara kışlar gördü deriz bu yürek yaşayacak güzel günleri düşleyelim. Hayat mücadelesinden vaz geçmeyelim. Aşık olalım sevelim. Güzel dileklerde bulunalım. 

        

         

Üç kozalak iki taş

                         

                                                                 Spderman

                                                                         Bitcoin

                               

                        Deniz'in ganimetleri

         Uzun zamandır yazmıyorum. Düşünüyorum neler yapıyorum diye bir İstanbul gezisi sonra yine sessizlik. Kabuğumdan çıkmaya çalışan ipek böceği misaliyim. Bir koza düşünün evin içi aç bilgisayarı aç televizyonu aşağı yukarı evin içinde dolaş. Zorunlu olan yemek temizlik vb.Dışarıda güneş var beni çağırıyor topluyorum kendimi kozadan çıkma vakti geldi diyorum İpek böceği misali . Kitaptan haber bekliyorum şubat sonu oldu mart ortası bir kaç gün içinde haber gelmesi gerek diyorum.  Bekliyorum tıpkı hamilelik gibi doğacak ama nasıl. İlk önce ben elime aldığımda ne hissedeceğim. Anılar hangi aradan çıkıp gelecek karşıma duracak. Evin içi kitap dolu yatırımımız kitap olmuş. Ev değiştirme nedenimiz 16 yıl önce kitaplardan dolayı. Can sıkıntımıza arkadaştı. Takip ettiğim yazarlar vardı. Aynı kitabı tekrar alıp okuduğum şimdi ne yazdı diye merak içinde yazarlar. Hiç tanımadığım dünyaları anlatan yazarlar düş gücü ve kurguları müthiş. 

       Dün torunla sohbet ediyoruz. Şu sıralar bolca boyama yapıyor adları var. Yaptığı şeyin adı piksel art mış. Sipariş aldım diyor peki karşılığında ne verecekler üç kozalak iki taş. Diyorum ki her şey çocuk dünyasında kalsa ne kadar masum takas usulü yaşasak. Kağıt parçası ya da kart veriyorsun yiyecek alıyorsun. Aslında bu da takas sisteminin bir başka çeşidi. Ama kartın içi dolu olmalı. Ekmeği bile kartla alıyoruz. Nasıl bir dünya bu.

       Dışarı bakıyorum mezarlık gibi bir kent içinde tek tük ağaç var. Yaşarken betonlar içindeyiz. İyi ki gökyüzü var. Görmek istemezsen betonları başını yukarı çevir.

       Bahar geliyor topladığım çiçeklerin tohumunu ekmeliyim. Hafta sonu köye gitmeli doğa ile haşır neşir olmalı. Doğanın içine girmeli ruhumu  arıtmalı.