Bodrum Yahşi
Uzun zaman eve kapanınca gezmenin, seyahat etmenin önemi ayrı oluyor. Pandemi yolculukları erteledi. Ege'ye gitmeyeli uzun zaman oldu. Yeğenimin nişanı Seferihisar'da olacağını duyunca gitmeyi zihnimden geçirmedim. Diğer yanda "Fırsat bu değerlendirmem gerekir." diye düşününce yollara düştüm. Sinop'tan Ankara'ya yalnız yolculuk yaptım. Almanya'dan oğlum Ankara'ya geldi. Bir buçuk yılın özlemini giderdik. İnternetten yaptığımız görüşmelerle arada sırada olsa konuşmuştuk. Bir arada olmanın keyfi başka. Hele onun açısından çok daha değerli. Yollara düştük. İçimde bir kaygı üç yıldır Ege'ye arabayla gitmiyorum. Yol uzun. yorulmadan, çok sıcak olmadan memlekete vardık. Bazen çok fazla kaygılanmamak gerekir. Oğlumda babası gibi araba kullanmıyor.
Kardeş ve Seyyare ziyareti, anne baba mezarı ,yengem ve teyze ile hasta ziyareti. Bir yandan özlem giderdik. Bir yandan bak geleceğin bu. Ya hastalık (aman ırak olsun) sonrası sonsuz yolculuk o yüzden kendine iyi bak anı yaşa bu işin yarını olmayabilir.
Her gittiğim yerde sohbette "Aman bu anlar çok kıymetli insana hasret kaldık. Telefon ile konuşmaktan yorulduk." diye düşünerek, yapamadıklarımı yapmak, kendimle baş başa kalmak beni heyecanlandırdı. Bazı yolculuklar; insanın kendine olurken, bazen hayata, bazen yanındakine...İnsanlarla bir arada olurken iletişim kurmak, özlem gidermek, sevdiklerimle bir arada olmak, Geniş büyük aile olmak ayrı güzel. Yeni insanlar tanımak ,samimi içten ilişkiler hayattan vazgeçemediklerim. Aynı zamanda dost, akraba ,arkadaş zenginliği ile hayatı sevmek ayrı güzel.
Yangın, Ayancık' taki sel yaşamın pamuk ipliğine bağlı olduğunu hatırlatıyor. İklim değişikliği aşırı sıcaklar... Biraz rüzgarı görünce mutlu oluyorum. Ağustos ayı hareketli geçti. Yaz ve güzel olan anlar bitiyor.
Her şeye rağmen hayatı ve insanları sevmek,,, Tıpkı aşure gibi tuzlu tuzsuz ne ararsan var. Ağzımızın tadı tuzu yerinde olsun.
