Bu ben miyim? ne oldu bana. Zoraki yapılan işler, ertelenen görevler...Ne yeni yıl heyecanı ne yazısı. İçimdeki çoşkuyu kim, kimler, neler öldürdü. En büyük suçlu tabii ki benim. Ölen duygularım mı? bedenim mi? ruhum mu? Canlanmalıyım ama nasıl?
Neydi eksik olan diye düşündüm. "Heyecanımı kaybettim" dedi içimdeki ses. Peki dedim " Nasıl bulacaksın onu. Düşündüm ,sorguladım..."Çevrene bak" dedi sonra dedim içine çevir yüzünü ikisi arasında var mı bir denge. Evet var. o zaman eksik olan ne?
"Çoşku" dedim yaptığım her ne olursa olsun zorunluluk olmasın. Planlama yapayım önceden düşüneyim zamanımı alsın. hım dedi sen yeni bir şeyler istiyorsun. Yok dedim. Yeni her zaman heyecanlandırır. Tamam günlük olağan hayatım dedim canlı hareketli koşuşturmalı. Hiç üzülme dedi. haftaya mesain başladığında (torunlara bakmak ) bu anı bile arayacaksın. "haklısın" dedim. kıymetini bilmem gerek.
Düşünüyorum, insanlarla konuşuyorum. Bir nevi biyolojik savaş. Arkadaşım diyor ki; keşke bu yaşta yakalanmasaydık. Haklı ama diğer yandan işsiz güçsüz olmak var. Ya da iş yerinde sürekli maskeli işe gitmek insanlarla temas.
Seksen yaşına kadar yaşarsak belki yetmiş beş ihtiyarlık günlerimizin bir nevi provası. Arkadaşım dedi ki "Biz hep genciz" Haklıda aslında ancak savaş koşullarının farklı bir boyutundayız diye düşünüyorum.
Sorgula, düşünme derken birden ne yapıyorum ben dedim Bu ben olamam vaz geçmek yok. Canlan harekete geç. Şimdi biraz daha iyiyim. Yarın köydeki eve gideceğim.
Hasta olmamak ,sağlıklı olmak, enerjin olması. Günlük yaşamak yarınlara kaygı duymadan uyanmak. Biraz daha çaba göstermeliyim kendime. Benim koşullarımdan daha zorda olan insanların mücadelesini düşününce bak hayatta kalmak, son nefese kadar var olabilmek. O zaman ne mi yapmalıyım ? Canlan, harekete geç.
Coşku, istek.. bu ikisi nereye gitti ise epey uzak ve iyi saklanmış olmalılar. Ben de kaybettim arkadaşım. Bulan diğerine haber versin olur mu?
YanıtlaSilSağlıklı, sevinçli bir yıl diliyorum.
Selam Tülin iyi yıllar. Pandemi aldı götürdü. Satamadan bize tekrar sardırdı. Çünkü kimse beğenmedi. SEVGİLER
SilBekleyelim geçsin modundan çıkıp, elimizdekilerle ne yapacağımızı bulmamız gerek sanırım.
YanıtlaSilZaten öyle yapıyoruz sevgili Handan. Çaba çaba. Bazen depressif takılma yapıyoruz. Oda kendimizi tolantiyeye al a bekleme çevredekilerin ilgisini çekme modu. Baktık çevreden ilgi yok. Kalkıp kendimize sahip çıkmaya yöneliyoruz. Yani zihin bir nevi yeniden şarz etmek için kendine tatil veriyor. İyi yıllar.
Silbende de hic bir şeye en ufak bir istek kalmadı , zoraki yaşıyorum ...
YanıtlaSilBiraz kendimizi nadasa bırakmak iyi fazlası kötü. Ha gayret. İyi yıllar.
SilHayatımızdaki güzel şeylere odaklanmaktan yanayım. Dünya her zaman cennet değil sonuçta .Tam da polyannacılık oynamanın gerektiği dönemlerimizi yaşıyoruz.
YanıtlaSilBir yandan Pollyanna olup cehennemden çıkmak isteriz. Diğer yanımız cennet mi diye sorar dururuz. Günü bitirince oh be deriz. Bir bakarız ömürden gün çalmışız. Yine de kardeşim yaşamak güzel. İyi yıllar.
YanıtlaSilCanım Parıldayan Çiçek, adı üstünde pırıl pırıl bir ruh ama ortam müsait değil ki, bu sene hepimiz zorlandık, daha da zorlanıyoruz. Yalan yok, bugünlerde ben en diplerdeyim. Ne corona geçirirken, ne o eve kapanma günlerinde böyle kısılmış böyle bunalmış hissetmemiştim. Geçen dedim ki arabaya atlayayım ıssız bir yere gideyim bağırabildiğim kadar bağırayım. Sonra dedim neye yarayacak yine döneceksin eve.
YanıtlaSilEv dediysem çok şükür tabii, iyi ki var. En azından aklımı elimi oyalıyor çocuklar, eşle ufak çekişmeler, günlük hayhuy. Günler kısa çabuk akşam oluyor. Bir de program oturttum iyi kötü ama coşku yok işte, hiç bir şeyde yok coşku.
Bana yürümek bir de sanat iyi geliyor, meditasyon gibi oluyor (çünkü klasik oturmalı meditasyonlar artık bana yaramıyor sıkılıyorum). Sen neler buldun sana iyi gelen? Arkadaşlarla konuşmak da çok iyi geliyor bak.... Ama olumlu neşeli olsunlar bir zahmet :))) Öpüyorum çok.
Bu arada o en baştaki çiçekler (Lily) Türkçesi nedir acaba?
Selam çiçeğin adı gala Selçuk'ta oturan abimin bahçesinden. Çoşkuyu ille bir şey yaparak buluyorsun. İlk önce zihni düzelttim. Sonra hareket halinde olmak, yürüyüş, alışveriş, kitap siparişi mutfaktan gelen mis gibi şu an hindi pişiyor kokular ve arkadaşlarla uzun uzun telefon sohbetleri ve en önemlisi günlük rutini minik değişiklikler yapma. Çoşku yok ama çoşkunun alt adımı hareket var. Heyecan duymak için çaba sarfetmek. Aslında zor arkadaşım yinede çıkış var. Sevgiler.
SilNasıl ve nereden bulacaksak bir an önce bulsak o coşkuyu... Yeniden hayaller kurmayı...Yapamasak bile planlamayı...
YanıtlaSilMutlu yıllar Zehra hanımcım.
Mutlu yıllar Ecehan klasik laf olacak ama galiba yine çıkış bizim yüreğimiz ve kendimizi oyalamak için yaptığımız uğraşlar. Sevgiyle kalın. Sizin heyecanınız evde minik yavrunuz. Bizimkiler kucağa sığmıyor artık. Büyüyorlar.
SilZehra hanımcım ;)) benim minik yavrunun biri 21, diğeri 19 yaşında. Üniversite okuyorlar, kucağıma sığmaları biraz zor oluyor ama sığışıyorlar yine de <3<3 Yüreğimiz hoş şeylere götürsün bizi hep inşallah.
YanıtlaSil