Mavi yeşil oldu siyah

 

                                                                           Mardin 

   

                                                Gaziantep

                                                        

       

                                                            Sabah kahvaltısından Gaziantep

                                                             

         "Eksik bir şeyler var hayatımda." İnternette bu şarkı çalıyordu.

 

        Meğer yazmayalı uzun zaman olmuş.  Bugün uzun zamandan sonra yazı yazmaya karar verdim. Aklımda bir çok konu hangisinden başlasam. Sinop'tayım sabah yürüyüşlerine yeniden başladım. Daha erken çıkmam lazım. Yürürken mavi ve yeşil doğanın dansını izledim yazı konusu yapayım dedim.   Maviyi severim denizin mavisi ayrı, göğün mavisi ayrı, ırmağın yeşili ayrı. Yeşil sadece doğanın rengi değil. Çiçeklerin ağaçların yaprağı yeşil. Bazıları yeşile  bazıları maviye düşman. Etraf simsiyah olmuş mavi yeşil kalmamış. Göğün rengi değişmiş kara bulutlar sarmış. İçimi kaplıyor bir acı.

                                                                               

                                                             İnternetten bulduğum resimler

      Neler yapıyorum, kafamdaki ülkemdeki dünyadaki meseleler neler. Sürekli onlarla uğraşıyorum. İlk başta instagram yasağı. Bana hatırlattığı on üç yaşındayım regl oldum. Çocuktum ortaokul dönüşü biraz ablamdan da biliyorum. Büyümüş müydüm? Bedenimde ne değişiklik oldu diye düşünmedim. O zaman ki yaşlara bugünden bakış. Kol altı ve bedenimin diğer yerlerinde kıllanma. İki çocuk sahibi oldum. Aradan yılla geçti şu an yaşı tam olarak hatırlamıyorum. Galiba kırk sekiz yaşındayım. Ön menopoz oldum üç ayda bir regl derken kesildim. Ve o zaman çok üzüldüm. Çünkü bana sonradan verilen bedenim ile ilgili o tuhaf meğerse doğurganlık için önemli olan olay ve sonra elimden alınan artık yaşlandın diyen tuhaf bir durum. Sizin iradeniz dışında gelişiyor. İnstagramı da ona benzettim. Sosyal hayat bilgisayar ve cep telefonu teknolojinin gelişmesi ile yaşantımız girdi. Günlük hayat çiçek böcek anılar la varlığına devam ederken niye alındığı belli olmayan bir kararla kesildi. Anı albümü size ait olan sayfa bir süreliğine gitti. Sonra tekrar geldi. 

            Bazen kendime dışarıdan farklı gözle bakıyorum. bazen kendimi övüyor, bazen beğenmiyorum                

            

          Ben kimim? niye varım ? sorularını soruyorum. Sorguluyor hayat elimden kaçmadan hayatı yakalama çalışıyorum. En büyük derdim kendim. Kendimle barışığım kendimi beğenirim ama bir  başkasının  yanında kendimi düşünürken frene basarım. Benim bilgim becerim bir başkasının  yanında anlamlı olmayabilir.

                    Neler yaptım bir bakalım.

                    Mart ayında kitabım çıktı.

                     Nisan ayında Güney doğu Anadolu gezisine eşimle çıktık. Mardin; Midyat, Diyarbakır, Urfa, Gaziantep . Unutamadıklarım ve çok isteyip gördüğüm yerler Göbeklitepe, Nemrut , Gaziantep' teki Zeugma Müzesi, Halfeti tekne turu.

                                                                                      

   Göbeklitepe internetten

                                                                    Halfeti tekne turu

                                                                       Harran Evleri

                                                                        Nemrut

                                                  Nemrut' a giderken Cendere Köprüsü

                                                                              Mardin

                                                                             Mardin

                                                               Hasankeyif

                                                Diyarbakır dokuz gözlü köprü

        Konu olarak yangınlar ve anıları seçmişim. Fotoğrafları yükleyip yazıyı yeniden okuyunca sanki aşure oldu hayat. Bir yanda yangın yeşil olmuş kara kapkara diğer yanda anılardaki yolculuk fotoğrafların renkleri pembe ve canlı "bir çelişki yok mu? " dedim. "Evet var içimiz acırken hayat devam eder ve ağlamak somurtmak değil gülmek yaraşır." Acıyı da yaşarız kederi de. Tekrar acıyı hatırlayarak geçmişten ders almak gerekir.