Yaz kızım leylaklar açarken

                                          

        Bugün havalar birden ısınınca kalın giysileri kaldırayım yerine biraz mevsimlik, biraz yazlık giysileri düzenleyeyim diyerek dolabın kapağını açtım.  İlk önce giymediğim kışlık kıyafetleri üzülerek kenara ayırdım. Bir yerde okumuştum. altı ay giymediğiniz giysiler varsa verin elden çıkartın hafifleyin der uzmanlar. Bir yıldır dokunulmamış. Bazılarında beden genişlemiş olmuyor. Kıyamıyorum. Beklesin bakalım. Sonra mevsimlik olanlar elime geldi. Ama sanki birden yaz gelmiş gibi oldu. Hava 31 derece ama bulutluydu. Hafiflemek uçuşan giysiler, şortlar, kot etekler, bol pantolonlar çorapsız ayakkabılar. Birden gözüme mayo takıldı, kokusunu içime çektim. Deniz kokusu sardı her yanımı. 

       Markete giderken şapka ve maske olmasına rağmen  güneş  yüzümü yakmış. Belki balkon yada terasta yandı. Hafif bir pembelik var. "Güneş kremi almalıyım" dedim. Ay pandemi hepsi unutuldu. Geçen yaz korka korka denize girmek daha önceki yazları düşündüm. Ne çabukta bahardan yaza geçtin dedim. Yaz şapkalarını çıkarayım. Sezonda moda ne- dir? Mağazaya gidiyor muyuz. Renklerden hangisi ,çiçek desenleri hayaller. Yaşamdan nasıl koptuk böyle bir yanım hüzünlü diğer yanım hasta olmadan atlatırız kendimizi mahrum ettiysek değecektir diyen içimdeki ben. Biraz  rahatla dedi gönlüm.

      Yaz geceleri dışarda olmak . Aşıklar Park'ında yürümek vişneli ya da böğürtleni dondurma yemek. Sabahları kütüphanenin bahçesinde deniz kenarında içilen kahveye eşlik eden martılar. Akşamları Mihriban ile buluşup bira patates.

        Gündüzleri Karadeniz'in tuzsuz buz gibi sularına dalmak. Neyse az kaldı. Hafiflemekten bahsederken denize daldım çıktım. Bir ya da bir buçuk ay yüzünce eylülde şekillenmiş bir beden. 

                                                               

                                                        Snop

        Hayallere dalınca çıkmak zor.

         Bankamatikten iki ya da üç hafta önce para çektim. Kartı cüzdanıma koydum. Beş dakikalık yol ekmek almaya girdim. Birden parayı almadığım aklıma geldi. Geri döndüm. Birine sordum. Yok para gitti. Neyse ki tüm parayı çekmemişim. Kızım ile konuştum Eski bankacı anne bankaya git. Arkadaşlar yardımcı olurlar. Hastalıktan dolayı gitmeye çekindim. Gitmedim. Arkadaşımla sohbet ederken dedi ki bir arkadaşımın başına geldi. En azından senden sonra kim  para çekmiş ya da parayı almışmılar kameraya bakarlar. Çift maskeyi taktım. Banka boş. Hes kodunu önceden almıştım. Girdim içeri dilekçe vermen gerekir dediler. Meğer dışardaki bankamatikler özel sektörünmüş Kiralanıyormuş.Tutar fazlasına bakılacakmış Umutsuz bir şekilde dilekçeyi verdim. Para kesin gitmiştir dedim. Eğer oradan sonuç alamazsak ikinci bir dilekçe oda kameraya bakmak için. Neyse bir hafta on gün sonra bir yazı tutar fazla çıkmış. (Meğer bankamatik parayı içeri çekmiş.) Nihayet  para hesabınıza yatırıldı. Evet eğer kızımı ve arkadaşımı dinlemeseydim Param gidecekti. İyi ki gitmişim. Onun için vaz geçmeyin. Bazen benim gibi dalgın olup parayı almazsanız bankamatik hemen geri alıyor  peşinden gidin. 

                                        

         Markete giderken evlerin bahçelerine bakar dururum. Nefis bir koku ve rengiyle harika bir çiçek Ankara`nın leylakları. Yazının bu bölümü leylak dalı bloğuna gelsin. Ekenlerin  kimisi apartman görevlisi, ya da kırsaldan kente göç edenlerin hatıralarını sakladığı ya da meraklı çiçeği seven insanlar olmalı. Birde Çankaya Belediyesi. Dalında güzel görünüyorlar. Yeşillerin arasında mor çiçekler mor rengi severim. Açık koyu beyaz benim gördüklerim. Kokusunu gönderemiyorum. Ama görüntüleri burada. Vazoda çok dayanmıyor iki gün sonra boynunu büküyorlar.

        Yaz, hayaller ve leylaklar derken günler geçmekte.  Güzel günler bir gün  gelecektir. Umudu yitirmeden ruh sağlığımızı koruyalım.