Orada bir köy var uzakta

 

     Ben köyümü özledim.

     Bazen hayatın farklı yönünü yakalayabilmek mümkün mü?          Sevgili deep bir önceki yazımda  "köy fotosu neden koymadın?" diye sormuş. Ankara'nın çiğdemleri ile ilgili eski yazımı not etmiştim. Bu yazın sonuna ekleyeyim.

                                                    

                     Ankara'nın bozkırına yakışan baharı müjdeleyen bir bitki. İlk karşılaşmamız yıllar önce Ahlatlıbel'de ormanın içinde yürüyüş esnasında karşıma çıktı. Daha sonra mor rengiyle beraber Karaşar Köyü gezmesinde karların arasında gölette kış günü önümde belirdi.

        Köyde ki evin bahçesinde görünce çok sevindim. Onu görmek için dağlara  ya da ormana gitmeme gerek yoktu.

         Biraz araştıralım bakalım.

        Çiğdem türlerinden Crocus ancyrensis, Ankara'ya özgü endemik bir türdür.   Kışı toprağın altında geçiren soğanı, karların erimesiyle birlikte Şubat-Nisan ayları arasında sarı çiçekler açar. Genel olarak Çiğdemler 1000-1600 m rakımlarda görülen, çok yıllık, yumrulu, sarı ya da mavi çiçekli otsu bitkilerdir. Çiçekler geceleri ya da kötü havalarda kapanır. Toprak altında üst üste iki soğanı bulunur. Üstteki küçük soğan bu senenin, alttaki içi boş olan ise önceki yılın soğanıdır. İlk yıl soğanda depolanan besinler ertesi seneki soğanın yaşamasını ve diğer yıl filizlenip baharda yeni bir bitki oluşturmasını sağlar. Soğanda depolanan su ve besinler soğanın üzerini kaplayan ağsı mantar tabakası tarafından korunur. Bitkinin sahip olduğu nektar, böcekler ve kelebekleri çekerek tozlaşmanın gerçekleşmesini sağlar.

         Köye gidip dağlarda yürüyüş yaparken  her yerin kurak ve bozkır olduğu yerde sarı rengiyle kayalıklarda ağaç kovuklarında karşıma çıkınca beni mutlu ediyor. Tıpkı çok sevdiğim arkadaşım ya da dostuma kavuşmuşum gibi. Ya da her türlü zorluğa rağmen kendi ayakları üzerinde duran insanlar vardır birden zor zamanda kaldığınızda yanınızda belirir. Onu görünce bir sevinç dolar yüreğiniz.  Çok şey beklemez sadece güzel tatlı sözler. O iltifatları alsa da utanan insanlar vardır ya. İşte çiğdem Ankara çiğdemi böyledir. Sabırlıdır on ay toprağın altında yeni yumru soğanları yetiştirmek için bekler. Yeryüzüne çıkmak için sabretmeyi öğrenmiştir. Sonra bir bakarsınız bozkırda kuru çimenler arasında başını uzatmıştır size  seslenir. "Hey orada birileri var mı beni ezme aman dikkat et. Bahar geliyor beni gördün mü?" Ay kıyamam sana seni görmek için doğaya bakmaktayım. İyi ki varsın." derim.

          Sabah önce kar ile uyandım. Martın on yedisi baharı beklerken karla karşılaştım. Şimdi güneş açtı.

       Çiğdem çiçeğini düşününce, fotoğraflarına bakınca güneş aklıma geliyor. İçimi ısıttığını bilmek bana huzur veriyor.

!7 Mart 2021 yazısı

14 Mart Tıp Bayramı kutlu olsun.