Kendini bilebilmek

                                             

     Ne zaman acaba anımsamaya çalışıyorum. İlkokul yıllarında tahminen Sek sek adlı bir dergi vardı son sayısını alamamıştım. Bir gün yerde buldum. Merak ettiğim bir maceranın son sayısı ayağımla çevirip okumuştum. Hım macera sever biri miydim bilemiyorum.

      Kitap okumayı çok sevdim halan severim. Çocukluğumda misafir odasında bir köşe yapmıştım. Dışardan güneş vuruyor odaya çiçek ile koltuk arasında boşluk var oraya saklanır kitap okurdum. Roman ve hikayelerin konusu ilgimi çeker. Özellikle var oluşa ilişkin.

       Bugün çocukluk armağan ediyorum kendime. Ayrıca kendimi bilebilmenin mutluluğu. Dünde kalmışlık mı acaba?

     İçi kıpır kıpır çocuksu heyecanın sığdırdıkları ile. Hani yeni bir giysi alınır onu çok beğenmişsindir ertesi gün bayramdır. İkide bir kalkar bakarsın. Ya da  armağan bir kitap veya oyuncak. İşte onla uyuyan bir çocukmuşum. Armağanlarım gelen mesaj ve telefonun ucundaki sevdiklerim. 

     Peki kendin için ne yapıyorsun yazı yazıyorum bir de güzel bir müzik. Daha ne olsun. Bakkala gidip gazete alınacak. Akşama zam gelmeden benzin evdeki eksiklikler. Dışarıda kış güneşi bir günü daha bitireceğiz.

     Yıllar önce üniversitedeyim. Çağdaş felsefe bir türlü geçemiyorum. Trene Akhisar'dan binmiş Ankara'ya eylül sınavına geliyorum." Ya yazılanları niye tekrar edip ezberliyorum. Ne anlatıyor anlamaya çalış derken" buldum kendimi. O dersten geçtim. Tıpkı hayatı ezberlemek yerine anlamaya çalışmak, hayatın artıları eksileriyle kendini bilebilmek. Bir de vaz geçmeme çaba gösterme.

      Eski yıllarda doğum günümde neler paylaşmışım diye bir baktım.

altmış da neymiş bu yazıyı çok sevmiştim.

      Kendimi bilmek isteklerim ne duygularım, beğenilerim, kırgınlıklarım ile ben olabilmek egoyu en aza indirebilmek. 

      Yaş da neymiş sadece sayılar benim için değerli olan hayatımı anlamlandıran güzel sözler, dostlar ,arkadaşlar gerisi önemli değil.