Sonbahar güneşi bitmeden

                                                   

                                       Keçiören Akvaryum

       Dünde olanlar 

      Sonbaharın ikinci ayı. Her şey başlayasıya kadar. Bir bakmışsın gün bitiyor, ay bitiyor, yıl bitiyor ve bir ömür bitiyor. Radyodan hava durumunu dinliyorum. Ankara parçalı bulutlu. Ev kuzey tarafta ve soğuk. Dışarıda güneş var. Kalk diyorum üşenme. Korkuyorum sabah serinliği olabilir. İyice giyiniyorum. Vaz geçilmez şapkalarımdan mevsimlik olanı seçiyorum. Üzeri çizgili olanda karar kılıyorum. Kendimi dışarı atıyorum. İlkbahar sokağı olan parkımdan Barış Manço'nun şarkısını  değiştirerek söylüyorum. Hava sıcak mı sıcak ellerim ceplerimde. Yalnızlığıma arkadaş yürüyüp duruyorum.

       Metin Altıok Park'ına geçiyorum. Oradan kendimi zorlayarak Ahmet Arif Park'ı. Kulağım radyoda. Oradan Öveçler Park'ı güneşten gidiyorum. Isınıyorum. sabah serinliği yok. Birden bir rüzgar çıkıyor. Gölgeler serinliyor.

        Eve geliyorum. Sabah çayımı dört gözle yapıyorum. Yedi buçukta kalkınca zaman geçmiyor. Daha saat on buçuk. Otları yıkıyorum. Üzerine domates, Antakya çökeleği. Az biraz sızma zeytinyağı gezdiriyorum. Aklıma kurumuş domatesler geliyor. Salatanın üzerine koymaktan vaz geçiyorum. Diyorum bu sefer kurumuş domatesli  yumurta olsun. Az biraz tereyağı ve çok az zeytinyağı. Sıcak suda beklemiş yumuşamış domates kuruları ve üzerine yumurta. Hımm bu durumda çok az ekmek. Karışık salatanın üzerine iki ceviz kırıyorum. Lezzet patlaması salata. Kahvaltıdan eşimi arayayım sohbet ederek yapayım kahvaltıyı. Cevap vermiyor. ben de müzik açıyorum. Meğer dün geceki sanal alem yayınlarının kesikliğinden doğan sorun var. İnternet çalışmıyor diyor. Uzaktan sorunu algılayamıyorum. Dün gece altı saat sanal alem kesinti iyi geliyor. Uzak durmak iyi. Birden alışkanlıklarım göz önüme geliyor. Sahi sanal alem olmadan önce ne yapıyorduk. Nasıl vakit geçiriyorduk. Dünyanın sonu gibi bakmıyorum. Biten giden yok olan insan ilişkileri aklıma geliyor.

         Bu satırları yazarken güneş bulutların arkasında. İyi ki güzel havada yürüyüşümü yapmışım. " Bak güneş bile kayboldu. O kadar tamam Ama yarım saat önce var olan güneş kaybolabiliyor. O zaman alışkanlıkları değiştir diyorum. 

         Gün ortalanıyor. Yapılacak işler plan program. Haydi diyorum kalk canlan.

        Bugün yaşananlar

      Sabah doğal gaz faturası geldi. Üç gün sabah bir saat akşam bir saat kombiyi yaktım. Gelen 200 lira bütün gün yansa vay halimize. Önümüz kara kış olmaz inşallah umudunu taşımak için çaba sarf ediyorum. Sabah  evin güneşli olan yönüne geçip oturmak. Akşamları kalın giyinip battaniye altında oturmak. Gazetemi alıp yoksa parkta güneşte okumak  Bu ay ki  çözümleri uygulamaya koymak niyetindeyken hava tekrar ısınmaya başladı. Ama ev buz. Dışarısı sıcak.

       Hayatın acımasızlığı güçlü olanın güçsüz üzerine uyguladığı adaletsiz dünyada neler yapılabilir düşüncesi ile yatağa girip sabah yorgun kalkmaya benziyor. Mutluluk, yaşamın adaleti bizlerden hep uzak mı? olacak diye kendimi sorgularken buluyorum.

      Cevabını bazen bildiğim bazen bilmediğim hayatın acımasızlığını bir tarafa yatırıyor ekim güneşinden medet umuyorum. Sabah yürüyüşleri hızımı kesmiyor. Gün kaybolmadan kendimi parklara atıyorum. Her farkındalığım beni biraz daha büyütüyor ama çözüm üretemiyorum. Yine de güneşin sıcaklığını içime çekip umuda yolculuk misali yolda yayılmış miskin  gördüğüm köpeklere özeniyorum.