Annemin Ekmeği

                                                                                 

         Sabahın ne zaman başladığını anlamaya çalışırken "Yeni bir gün" dedim içimden. Günler yeni miydi eski miydi bilemediğim zamanların birindeyim. sanki çocukluğumda yaşadığım günler  üzerime çökmüş altında ezilmekten son anda kurtuluyorum.
       Güneşin perdelerin arasından gözüme girmesiyle birden uyandım. Uykumu almışım.
       Yüzümü yıkamak için avluya çıktım. Ortancalar çiçeğe durmuş,sardunyalar gök kuşağının renklerinden fırlamış. Yüzümü sabahın ayazı yaladı "bahar geldi ama bu ne soğuk" dedim. Annem erkenden kalkmıştır şimdi nerede? acaba diye düşünürken seslendi. "Kızım kuzina için bodrumdan odun getir"diye. Kalabalık aileydik un çuvalla alınır. Annem becerikli kadındı. Ekmeğini kendi yapardı. Ekmeğin kokusunu aradım ama sanki bir başka koku geldi burnuma bugün ekmek yok mu? onun yerine ne var ekmeksiz ev olur mu ? sorularımı zihnime yayılırken pişilerin yağın içinde yüzdüğünü gördüm. "Ablam yine mi?" pişi dedi. Kahvaltıda karıştırmayı sevmezdi. Onun için salça ekmek zeytin...
       Anacığımın ekmek yoğurmasını anımsıyorum. Koca bir leğen hamur  mayalanmakta. Biraz sonra ablam alıp fırına götürecek. Bize de yemesi düşecek. Arada sırada çarşı ekmeği alınır evlere biz çok mutlu oluruz beyaz ekmek diye. Ogün farklı güzel bir gün. Anamın ekmeği de ayrı güzel .Üstüne salça  üzerine toz şeker  ya da margarin sür üstüne çayın yanında katıktır.
        Aradan  yıllar geçer yavaş yavaş büyümekteyiz. biz büyüdükçe ekmek yetişmez olur. Fırınlarda daha çok beyaz ekmek . "Babamında durumu daha iyi düşünmekteyim." Beyaz ekmeğe tümden geçişi hangi yıldı hatırlamıyorum .Babam Almanya' ya çalışmaya gitti. Bizim evde artık beyaz ekmek ne kadar çok mutluyduk. Galiba en çok annem mutlu oldu. Üzerinden bir yük gitmişti. Bir daha ev ekmeğini yapmadı. Onun dışında mantı, pişi, nohutlu çiğ börek...Ekmek dışında her türlü hamur işi.
       Zamanlar değişti. Anacığım bu dünyadan göçeli dokuz yıl oldu.
       Corona günlerinde evlere hapis olduk. arkadaşlar dostlar ekmeklerini evde yapıp sanal alemden yayınladılar. Maşallah her birisi iyi birer fırıncı olmuştu.
       Arada sırada bazen beyaz ekmek yemişimdir. Esmer ekmek hep yedik ama ev ekmeği değil.
       Evde kalma günleri devam ederken eve,un ,maya aldım. Fakat bir türlü ekmek yapmamıştım. sabah kahvaltısı hariç ekmek yemiyoruz.  Taze yaparsak evlerin içinde çok  kilo alırız.
        Aniden hafta sonu yasağı iki saat öncesinde  bildirildi. Ekmeğim azdı."Kalk bakalım kızım" dedim. Ekmek yapmak zor gelmedi. Ancak uğraştırıyor. İlk ekmeğim zeytinli, cevizli ,sade. Bugün hafta sonu sokağa çıkma yasağı var. Eşimin hoşuna gitmiş "ekmek yapsana" dedi. Sabahtan terasa çiçekler çıkarıldı. Yeni alınan çiçeklerin saksıları değişti. Fasulyeler ekildi. "Üzerine ekmek yapayım "dedim. Bu sefer zeytinyağlı olsun, birde çukulata ve incir tabii ki zeytin ve cevizli . Çok güzel oldu.
Bütün evi ekmek kokusu sardı. Üzerime sinmiş diye düşündüm. Meğer öyle değilmiş.
         Sanki  annem mi koktu  yoksa ben annemi ve çocukluğumu mu özledim.