Bazıları her mevsim her zaman canlı enerjiktir. Üzüntüleri kederleri vardır. Ama kimse onu derinden kırmaz. Acılarını yaşar içine gömer dimdik ayaktadır. Tıpkı çam ağaçları gibi.
Daima heybetli, başı göklerdedir.
Bazıları hazan mevsimini çağrıştırır. Hep hüzündür. İnanamazsın, bu canlılığın içinde o hüzün nasıl yer etmiştir diye kendine sormaktan alıkoyamazsın Arada dikenleri vardır. Bazen öyle laflar söyler ki yüreğinize dokunur.
Bazıları cıvıl cıvıldır, renkleri muhteşem. Ona bakmaktan kendini alamazsın. Bilgisi de görüntüsü gibi güzeldir. Sohbet etsin diye ağzının içine bakarsın.
Bazıları gelin gibidir. Süslenmiş beyazlar giymiş . Yeni bir hayatı beklemektedir.
Bazılarının kökleri sağlamdır. Rüzgar çarpsa da acılarla baş eder. Benim gözüm her bahar ağaçlarının görünümündedir. Onlarda ayrı bir insan karakteri bulurum. Ben neyim diye düşündüğümde ilk önce çam olmak isterim her dönem yeşil kalan canlı enerjik. Ancak düşünüyorum ben neyim. Kökleri kuvvetli yağmur çamur demeden daima özümün güçlü olduğu bir ağaç mı? Belki de her ağacın bir özelliğini almış olmak kim bilir. İnsan zaman içinde sürekli değişir. Siz kendinizi hangi ağaca benzettiniz?
Ağaçlarla söyleşin ne hoş. O kadar severim ki onları. Bir ormanı yangın sonrası gördüm çocukluğumda. Ağaçların o buruk acısını hissettim. Ağlamalarını duydum o derin sessizlikte.
YanıtlaSilEvet ağaçlarda Mihriban tıpkı insan gibi
YanıtlaSil