Eskici

Bu sabah her zaman ki gibi 7.30'da uyandım.sabah gazetesini almak için dışarıya çıktığımda bir alt sokaktaki yürüme yerinde iki tur yaptım.Yaşlı bir amca torununu gezdiriyor.Bir kadın yürüyüş yapıyor.Bir amca sırtını güneşe vermiş bankta oturuyor.Beyaz bir kelebek ağaçların,otların,çiçeklerin üzerinde dolaşıyor. Vay be dedim.Ne güzel bir hava,ne güzel bir gün.Zihnimi boşaltasım geldi.hiçbir şey düşünme,plan yapma anı yaşa.Ardından bir arkadaşa uğramam lazım.Yolda bir eskici, hala var olduğuna şaşırdığım,çocukluğumun düşsel yolculuğundan gelip sanki önüme düştü.Kadının biri bir kova leğen ve mandal almıştı.Eskiyen giysilerin karşılığında.ben de eskiyen günlerimi,eskiyen fikirlerimi satmaya karar verdim.karşılığında ne alırım diye düşündüm.Eskiyen günlerim anılardı. Karşılığı plastik bir kova olmamalıydı ya da plastik mandal.Ben anılarımı plastik mandallara tutturup çamaşırlığa astım.Üzerinden yağmur geçti,kar geçti,rüzgar geçti.hırpalandı.Ancak şöyle bir geriye baktığımda bir avuç mutluluk sardı.Eskiyen fikirlerimi savurdum yağmur sularına.Güneş çıktı.Buhar oldu.Bir sonraki yağmura kadar.Fikirler eskir mi diye düşündüm.açtım gazeteleri sarmadı hiç biri.İşe yaramazsa dedim en azından eskiciye satarım.Bana verir bir leğen o leğene çiçek ekerim.Ya da tohum .Yeşerir tekrar ,ya da sebze olur.karnım doyar.Tam o anda bir taşa rastladım.İki seksen yerdeyim.Kovanın içinden sular süzüldü.Bir baktım ellerim çamur,sonra aklıma geldi. Bu mevsim boş saksılar için gül aldım onları dikerken çamur oldu.Su geldi temizledi. ama aklım hala eskicide bağırıyor ,eski diye.Eskimeyen ne kaldı geride.

Uygun resim ne olabilir diye düşündüm.Fotoğraf arşivinden çıkan Sinop Ayancık'tan eski bir ev oldu.