Başka ne ister insan

                                                  Kuşadası

                                            Kuşadası

                                               Şirince

                                                 Şirince

                                              Burhaniye Pelit Köy

                                    İstanbul'dan Edremit'e uçuş

                                                   Sinop

                                                        

                                Ankara komşunun bahçesi

         Mayıs ayından notlar:

        Dışarıda delice yağan bir yağmur kırk ikindiler nisanda değil miydi? Mayıs sonunda başlarmış nedense aklımda nisan kalmış.

     Şimdi mevsimlerde değişti. Zaman o da çok değişti. Yaşadığımız hayata zamane demeye başladık. Hani her şey eskide kaldı gibi. Aşağıdan sebzeci sesleniyor "kiraz on beş lira." Pazara gitmeye karar verdim. Yağmur engelledi. Yarın gideyim o zaman.

       Geçenlerde arkadaşıma uğradım Kore dizilerine merak sarmış. "Ne güzel" diyor "beni mutlu ediyor." Gençler çok kibar özellikle erkekler. "Gerçek hayatta onlarda o kadar kibar değildir" dedim. Ama bizim dizilerden farklı aşkları birbirine olan davranışları. Yaşlanınca dizilerde mi arıyoruz hayatı? Yaşadığımız insanların bizi düşünmesini, ilgi göstermesini, nazik olmasını bekliyoruz.  Biz kibar davranıyor muyuz?  Unuttuğumuz nezaket hayata anlam katıyor. Beklediğimiz çok bir şey yok. Bizi birileri düşünsün . Gel kahve içelim desin. İltifat etsin. Bir arkadaşım "ben sana gerçekten yapmacık olmadan içimden gelerek  iltifat ederim     dedi. Böyle arkadaşım olduğu için mutluyum. O yüzden birbirimize "kardeşim" diyoruz. Kardeş sıcaklığını hissettiren arkadaşların var olması ne güzel! Bir gün bir arkadaşım beni de kardeşliğe alsana dedim. "Dur sen yeni doğdun sıra var" diye espri yaptım.

       Yağmurun sesine gök gürültüsü ve şimşek ortak oldu. Yağmuru bereket diye seven toplumuz. Her yeri yıkadı. Aman sel haline gelmesin dün müydü Keçiören'de sel olmuştu. Terastaki sebzeleri suladı. Hava serinledi. Gidip üstüme hırka geçireyim. Balkonda hem yağmuru seyrediyor. hem de bu satırları yazarken bana ilham oluyor. Tabii çay saati geldi geçiyor. Yağmura arkadaş çay olmalı. Yalnızlığın da arkadaşı aynı zamanda.

        Temmuzdan notlar:

      Dışarıda bir gürültü duydum. Meğer benim yalnızlığımın ayak sesleriymiş. (Bir kitapta okumuştum.) Kapıyı açtım. Salona davet ettim. Girmek istemedi. "Sadece hatırlamanı istedim" dedi. "Bir gün o sesleri aradığında bulamayacaksın." Önce güldüm. Sonra pişman oldum. Gülüşüm dudaklarımda asılı kaldı. Yoksa her şey düş müydü?

      Birden kapının önünde pati izleri. Kendisi nerede diye bakındım. Misafir olmaya geldim. Kimdi seslenen yoksa hayal mi görmüştüm. Dayı kızının kedileri aklıma geldi. Ben onlara gidince hep benden saklanırlar. Son gidişimde kaybolmadılar. Kedi sevmeye mi başladım. Onlarda bendeki değişimi mi hissettiler. "Ben çiçek sevenim" dedim. Kedi köpek beni eve bağlar. Susuzluğa dayanan sardunyalar, sukulent ve kaktüsleri severim dedim yalnızlığıma. 

        Ağustos ayından notlar:

        Bakış açısı nereden baktığına bağlı. Bazen insan kendini algılamakta zorlanır. Ben iyiyim, insancılım, değerliyim. akıllıyım  diye. Bu özellikler kime göre iyisin ki kime göre değerlisin bulunduğun yerden böyle görünmek isteyebilirsin. O zaman hayat, insanlık ve bazı değerler bizim dünyamızda anlamlı. Bir başkası için içi kof, zamanı geçmiş. Örneğin günümüzde iyi olanı yerden yere vururlar açık ararlar. İyi yararlı bir iş yaparsın seni baltalarlar. Çünkü onun değerleri seninkilerle uyuşmaz. Cahil, günü kurtaran karşısındaki insan olmasından kaynaklanan  kaba faydacı  hoyrat olmak onun değerleri senle uyuşmaz.

    Dürüstlük adalet sevgi. Önemli değerlerdir. Babası annesi onu sevmemiştir. Sevmek ne demektir bilmez onun sevgisi bağırma, çağırmadır. Babasından onu görmüştür.

    Sadece insan ile ilgili değerler değil. Hayvan sevgisi de gelişmemiştir. Köpek onun için bekçi öküz et parçası sütünden yararlanılan hayvandır. 

         Paylaşılmamış yazılar var. Not almışım paylaşmamışım. Ankara'da bilgisayarım yoktu. yazılarımı cepten yazmıştım. Bilgisayar Sinop'taydı. Defterime de bazı notlar tutmuştum. Bugün Sinop'a geleli bir haftayı geçti. Canlan biraz dedim ilk önce eski notlardan başladım. Haziran'da İsviçre ,Fransa, İtalya gezisi ,Ege'de Birgi, Kuşadası bir sonraki yazıda sıraya girdiler. "Bazen düzen denilen şey karmaşıklıktır" derim. O karışıklıkta  kendini bulmak, nereden başlasam demek ya da hiç başlamasam mı? Bilemiyorum.