Yaşamın şifresi

         

        Sabah yürüyüşündeyim. Genelde aşağı doğru yürürüm. Bazen yukarı. Genelde yukarıda köpekler vardır. Kalabalıktırlar pek sesleri çıkmaz. "Dün yürüyüşü aşağı doğru yapayım" dedim. Üç dört köpek bir arada havlamaya başladılar. Bir tanesi de yanıma geldi. Gitmesini söyledim. Biraz peşim sıra geldi. Bir süre sonra beni takip etmekten vazgeçti.  Fakat beni bir tedirginlik sardı. Aşağıda rastlarsam ne olur? Neyse herhangi bir olay olmadan dönüyordum. Yine de bir üst sokağa çıktım.
           Bir hanım elinde köpeğin tasması selamlaştık. Köpekler hakkında sohbet ettik. Olayı anlattım. "Sizin onu sevmenizi istemiştir." "Daha öncede aynı yerde yürüyüş yaptığımı köpek grubuyla karşılaştığımı söyledim. Gruptan bir köpek gelip çantamı ısırıp gitti" dedim. "Ya çantanızdan bir şey vermenizi ya da birisi köpeğin çantasıyla vurduğunu köpeğin onu hatırlatmış olabileceğini" söyledi. Köpek bağlı olduğu için onu sevdim. "Bak korkmadınız sevdiniz" dedi. "Ama köpek güvenli sahibi var "dedim. "Vahşi bir köpeğe kendisinin bir gün rastladığını "söyledi. "Belki o köpeğin de kötü bir anısı vardır. bazıları sopa ile köpekleri dövüyor, bazılarına tecavüz ediyorlar" deyince iliklerime kadar donduğumu hissettim. Yolumu değiştirmeme yol açan köpek grupları ve onları anlamak için yaptığım sohbet beni düşündürdü.
         Çocukluk anılarımdan dolayı biraz tedirginlik yaşıyorum.Amcamın kızının köpek ısırması sonucu ölmesi. Zihnimin bir köşesinde. O anıyı elden geldiğince unutmaya çalışıyorum. köpekleri sevmek için çaba gösteriyorum. 
         Yaşamı iyi okumak gerek ön yargılı olmadan olumsuz anıları zihinden yok etmek gerek. Şimdi hazırlanıp sabah yürüyüşüne çıkayım. Bakayım sevgili dostlarım yoluma çıkacak mı?