hayatın tadı tuzu

Kış için siyah sele zeytini yaptım. Tabii ki benimkiler cam kavanozda.Adını ne diyeyim bilemedim. O yüzden klasik olan bu adı seçtim. Tuzunu çok koymuşum. Suyun içinde de de bıraksam tuzlu. "Tıpkı ben gibi" dedim. Ayarım kaçmış durumdayım.
" Tadı tuzu yok" bir hayata bakış içindeyim.
İçimdeki ben bir yerlerden bana seslendi." Hoşnut musun?" Hayır"  dedi. "Beden yorgun ve harap ruh içinden füze geçmiş gibi"
Yaşamaktayım ne dilim konuşmaya hacet...Yaşıyorum evet tıpkı bitkisel hayat.
Nasıl canlanır bu ruh?
Bir ışık aramaktayım.
Kolay vazgeçmem hayattan yine de dipsiz kuyulardayım.
 Tırmanmaya çalışırken ha bire düşüyorum.
Bir yerlerden çıkış aramaktayım.

"Masa üstü bilgisayar bozuk, tablet ufacık, Laptop ağır.sanal dünyaya ulaşmak zor oluyor. Yine de yaşam enerjim içimden fısıltıyla konuşuyor vazgeçme. Yalnızlık ruhumda yara açmadan hayatı sırtlamışız gidiyoruz günden geceye. Gece diyor ki yarın güzel bir gün. Sevinçleri yarınlara ertelemişiz geçen yıllar içinde. Küçük sevinçler peşinden koşmaktayız. Günü anlamlı kılalım.bir anı gibi yarına saklayalım. derken." zaman geçmiş.Kışı yaşamadan bahar yavaş yavaş gelmekte şubat ayını sona erdi. Perşembe günü mart ayı başlıyor. Yukarıdaki satırlar iki ayrı zamanda not alındı. Ancak paylaşılamadı.
Bilgisayar sorunu vardı. Nihayet yeni bilgisayara kavuştum. İlk yazılarım kısa notlarım .
Gayret edip canlanmaya çalışıyorum. Yaşıyorum ama nasıl? Küçük sevinçler ve kendimi evden dışarı atıp arkadaşlarla buluşma.
Bundan sonra blogta yazılarıma ara vermeden yazmaya çalışacağım.
Sanal alem de  olsa bilgisayarın var olması beni mutlu ediyor.
Baharı kucaklamak için kendimi doğaya atacağım.
Yaşamak için çabalarken bari zamanı kaçırmamak gerek.Çocukları örnek alıyorum. Küçük mutluluklar onların eseri. Beni mutlu ediyorlar.