Yaşamak böyle mi oluyor ?

Bir oda soğuk ve sevimsiz,
Çiçekler bile güzelleştirmekte yetersiz.
Radyoda müzik kanalı
Odanın sessizliğini canlılık katıyor.
Müzik beni bir yerlere götürüyor.
Yazıyorum, karalıyorum, yalnızlığıma arkadaş olsun diye.
Bazen neyi yazacağımı bilmiyorum;
Bekliyorum kalemin ucundaki duyguları.
Bazen , yalnızlık ;  bazen keder,  beni yakalıyor, sarmalıyor.
Boğazımda acı bir tat.
Tıpkı geçmişin dünden kalanı örtmesi gibi.
Beklemek , neyi beklediğini bilmeden.
Yaşam piyangodan çıkar gibi.
Çekiliş sen yapmıyorsun .
Kimbilir yarın seni hangi sürpriz bulacak
Bazen de sen kendine sürpiz yaratıyor kaderine boyun eğmiyorsun.
Harekete geçiyor yaşamına anlam katmak için çabalıyorsun.
22. 10. 2002 de yazdığım bir yazı