kırmızı bot

      Sarı saçlı yeşil gözlü kız ayağına siyah lastik çizmeleri geçirdi. Annesi iki çorap giy ayakların soğuktan donacak dedi. Annesinin sesini duymamıştı. Çamurlu suların içine dala dala okuluna vardı. .Siyah alttan bağcıklı pantolonu ayağına geçirmişti.o bacaklarını koruyordu..Yağmurda dolaşmayı ,çamur birikintilerine basmayı, çok seviyordu. Ama rengi siyah olan çizmeleri sevmiyordu. Hem soğuk tutuyor hem de kapkara renginden hoşlanmıyordu. Yazın beyaz naylon ayakkabıları daha güzeldi. En azından dantel gibiydi, ancak terletiyordu.
       Yetmişli yıllarda babası Almanya'ya gitmiş ona da kahverengi bot getirmişti.hem de deridendi. Ancak botların topuğu inceydi. Lise öğrencisiydi . Okula giyemezdi. Komşu Mustafa Amca ayakkabı tamircisiydi. Gitti ona rica etti. Dükkanı bit kadardı .Burnuna deri ve yapıştırıcı kokusu geldi.,genzini yaktı.Komşu Mustafa Amca nasıl çalışıyor burada diye düşündü.Bir kızı vardı. demekki evi geçindirebiliyordu. Ne zaman ayakkabı tamircisinin dükkanına girse aynı kokuyu duyardı.Yıllar sonra Mustafa Amca'nın akciğer kanserinden öldüğünü duydu. Ciğerleri  tutkal kokusundan maf olmuştu.
      Botlara  kalın topuk yapıldı.Ama botun önü sivriydi.olsun ya dedi. En azından deri ayaklarım ıslanmaz hem soğukta olmaz .Çizme ve bottan yana şansızdı.. Hem ayaklarını su alır  sonrada ayakları buz kesilirdi.  Şöyle içi tüylü sıcacık botu olsa çok mutlu olacaktı. Hele kar yağınca ayaklarını üşütmüyecek bir bot.Çift çorapta işe yaramazdı. karda da botları kayıyordu.
       Aradan yıllar geçmişti. Şöyle altı kalın içi sıcacık bir bot almalıyım diye düşündü. Ayakkabıcıda kırmızı botları görünce çok hoşuna gitmişti. Bu yaşta giyilir mi diye düşünmedi. Çünkü canlı renkleri severdi. Önemli olan altı kalın olmasıydı.  Bir de rahat olmalı aynı zamanda ayaklarını  sıcak tutmalıydı.    Yağmurlu günlerde üniversitede okurken giydiği botların aldığı sular yüzünden ayaklarının nasıl buz gibi olduğunu hatırladı. Lastik çizmeli yıllardan bugünlere gelmek çok uzun zaman olmuştu. Yıllar ne çabuk geçmişti. İkinci bot yüzde elli sözünü duyunca yanındaki arkadaşına sen de al dedi.
 -Ben hiç kırmızı bot giymedim. Hem ben senden yaşlıyım olur nu ya? dedi.
- Neden olmasın tam da istediğimiz gibi hem fiyatıda uygun neredeyse ayakkabı fiyatı .
Arkadaşını ikna etti. İkiside ayakkabıcıda yeni botlarını giydiler. Eski siyah botu ona o kadar eski geldi ki. . Yeni botlar kırmızı ve de sıcak .Eskisi torbaya girmeliydi. Ayakları nihayet huzura ermişti.Bu soğukta hem kaymıyacak hem de üşümüyecekti. Çok mutlu olduğunu farketti. Sanki küçük bir çocuk olmuştu. İki de bir ayaklarına bakıyor; kırmızı botun içindeki ayakların sıcaklığı tüm vücuduna yayıldığını hissediyordu.Yıllar önce bir hikaye okumuştu. Kırmız ayakkabılı kadın . Her şeye rağmen ayakları üzerinde duran, kendine güvenen kadın Kırmız botunu giydiğinde aklına o kadın geliyordu. Birden önünde bir kız belirdi. Ayağında kırmız bot.
Küçük kız ona el salladı. Sanki kendi çocukluğuna ne kadar benziyordu. Çocukluğu mu  gelip karşısına düşmüştü ; yoksa bir düş mü görmüştü. Birden ayaklarının donduğunu farketti.Gecenin ayazı içini titretti.Gidip ayaklarına çoraplarını geçirdi.