DİKMEN
Ankara'da dört yıl Kızılırmak sokakta Irmak kız öğrenci yurdunda kaldım. Yurt önce sinema şimdi Jolly Joker konser salonu oldu. Yurdun arkası bahçeydi. Ağaçların altında çok ders çalıştım. Şimdi müzik sesleri çınlıyor. Sonra bir yıl Esat Hülya sokakta oturdum. Ardından evlendim. Mesa Batı sitesinde bahçeli bir evimiz vardı. Çocuklarım orada doğdu. Ardından eşim kreş için Üniversitede asistandı. Devlet yatırım Bankasına geçti. Dört yıl Mesa'da lojmanlarda oturduk. Arkamız tarlaydı. Tarlada yürüyüş yapardık. Şehre uzaktık. Otobüsler yarım saatte bir olurdu. Ardından Dikmen 'de ev aldık. İlk zamanlar parklar yoktu. Dikmen Vadi' si yapılmasına bir kaç yıl vardı. Oradan tekrar Esat'a taşındık. Bu sefer eşimin işi değişti. İller Bankası'na geçti. Dikmen'e tekrar döndük .Kitaplarımız eve sığmaz olunca yeniden ev değiştirdik. Dikmen'deki eve on dakika uzaktayız.
Ankara gün batımı
EV
Ankara'nın beton yığını dikine kentleşme yaşadığı gün batımının güzel olduğu yer. Evden güzel az bir yeşillik görürüz.
GAR
Genç bir kadın okullar kapandıktan sonra memlekete gitmek için yola çıkar. Bir elinde iki yaşında diğer elinde dört yaşında iki çocukla tren saatine yetişmek için telaş içindeyken elindeki valiz açılır ve bütün giysiler yola saçılır. Kendine kızmaya zamanı yoktur eşyaları acele toplar Dolmuşa biner Treni kaçırmadığına sevinir Trene son anda yetişmiştir. Eşyalarını yerleştirir. Çocuklara bisküvi ve sütlerini verir. Çocuklar bir saat oynarlar sonra uyurlar. Kadın nefes aldığını hisseder ve on üç saatlik yolculuk artık başlamıştır. Eski Ankara garı ne çok anı biriktirmişti. Gelen anne, baba, kardeşleri ve yeğenleri karşılamak için bekleme salonunda yaşanan anılar. Bitmek bilmeyen saatler. "İzmir ekspresi beş dakika sonra alanımıza girmek üzeredir." anonsu duyulunca heyecan içinde raylara bakılır ve tren bütün görkemiyle yolculara yaklaşır. Kavuşmanın heyecanı ile özlem giderilir. O anda bir yerlerden bir ses yükseliyor.
" Gözüm yolda gönlüm darda
Ya kendin gel yada haber yollaDuyarım yazmışsın iki satır mektupVermişsin trene halini unutup
Kara tren gecikir belki hiç gelmezDağlarda salınır da derdimi bilmezDumanın savurur halimi görmez
Gam dolar yüreğim gözyaşım dinmez ."
Gelenler bir gün gider ayrılık vakti gelmiştir. Tren gözden kayboluncaya kadar elini sallar ve evine gitmek üzere yola çıkar. Kaç defa bu sahneyi yaşadığını hatırlamaya çalışır. "Ah der yüreğim. Şimdi çıkıp gelsen annem sana sarılsam..."
Garlar bir yerlere gidenlerin gelenlerin ayrılığın kavuşmanın heyecanını yaşadığı mekandır.
Gar kompleksi içinde Atatürk Konutu ve Demiryolları Müzesi, Ankara Açık Hava Buharlı Lokomotif
Müzesi, Demiryolu Müzesi ve Sanat Galerisi bulunur.
GENÇLİK PARKI
İlk tanışmamız evlendiğim yer olması. Sonra çocukları lunaparka götürürdük. Bir de trene erken gitmişsek biraz soluklandığımız nefes aldığımız yeşillikler içinde adı üzerinde Gençlik Parkı. Evlendirme dairesi bir ara büro olmuş çok üzülmüştüm. Hemen yanında Küçük Tiyatro ve Oda tiyatrosu var. Yıllarca oyunlar izledik. Hemen yan tarafında Opera tarihi bina var. Orada da opera bale ve Taksav 'ın düzenlediği tiyatro festivalinin açılış galası olurdu. Oyun esnasında arada sırada tavana bakıp nakışlarının güzelliğine hayran kalır ustalarına çıraklarına ve mimarisine minnettar kalırdım. Karşısında İller bankası. Maalesef orası da yıkıldı.
GORDİON
Polatlı Ankara'nın ilçesi. hemen aklıma karışık düğüm çözülmesi gelir. Kaba kuvvete karşıyım ama sorunların içinden çıkamayınca en küçük problemde bazen naylon torbayı açamaz yırtarım.
Gordion düğümü, Büyük İskender'e atfedilen bir söylencedir. Genellikle, çözümü zor bir sorunun kaba kuvvetle halledilmesi anlamında metafor olarak kullanılır. Büyük İskender, Gordion'a geldiğinde (MÖ 334) düğümü çözmeye çalışır ama başaramaz. Sabrı tükenince öfkeyle kılıcını çekip düğümü keser. İskender, gerçekten de Pers İmparatorluğu'nun fatihi ve Asya'nın hakimi olma yolundadır. Ancak 33 yaşında ateşli bir hastalıktan zamansızca ölümü bilgelerce İskender'in Gordion düğümünü çözmek yerine sabırsızca davranmasının cezası olarak yorumlanır.
GÖLBAŞI
Denizimiz yok gölümüz var. Bugün torunların 23 Nisan gösterisinden sonra Gölbaşı' na gittim. Gölün kenarında kahvemi söyledim. Zihnimi tüm olumsuzluklardan arındırarak yürüyüş yaptım. Ankara'nın nefesi. Bütün Ankara tatil olduğu için oraya akmış.
bu bölüm çok duygulu idi yaa :) meşhur kızılırmak sineması o de mi yani :)
YanıtlaSilSelam Deep evet kaç yıl geçti üzerinden hepsi anılarda kaldı. Şimdinin Ankara garı daha farklı duygusuz bir modern gar. İçinde kahve dünyaları var. Orada da ayrı bir koşturmaca el sallayamıyorsun yolcuna . Vedayı dışarıda ediyorsun. Zaten şimdi gelen giden yok ya uçak ya da otobüs hızlı tren İzmite olursa ayrı.
YanıtlaSilİzmir yanlış yazmışım Sevgiyle kal Deep.
YanıtlaSilGölbaşı bambaşka Zehra Hanım.🤗
YanıtlaSilSelam Yıldız Hanım Evet gerçekten öyle. Su daima farklıdır. Gölbaşında insan nefes alıyor. Sevgiyle kalın.
SilAnkara özellikle lise yıllarında sıklıkla kaçtığımız bir şehirdi bizim, halam ve amcam orada yaşıyorlardı, kuzenlerim de... ki hala oradalar... Bir de beni çok etkileyen bir çiçek var Ankara'ya ait. Hikmet Birand'ın Anadolu Manzaraları adlı kitabında yer verdiği ve enfes anlattığı bir bitki, fotoğraf o mu diye sormak isterim, ben çok emin olamadım... Ankara Çiğdemi. Okumadıysanız, bulabilirseniz kütüphanelerde, özellikle o yazıyı okumanızı öneririm...
YanıtlaSilSelam Buraneros kitabı not ettim. Kitaplığımda olmasını isterim. Ankara çiğdemi dışında sevgi çiçeği var. Endemik bitki karanfile benzer. Mayıs haziran aylarında Gölbaşında gölün doğduğu yerde olur. Sevgiyle kalın.
YanıtlaSilah benimde değdiğim yerleri yazmışsınız. Opera binasının önünden otobüse binerdik yurdumuza dönmek için. Az mı gezdik okul çıkışlarında o bölgede. yurdum Bahçeli 2. cad de Özel Özkur yurduydu. Hala var mı bilmem. Gelsem yıllar sonra oraya, bir çok şeyi bulamayacağım :(
YanıtlaSilSelam pelin pembesi siz gelin buralara anılarınızı tazeleyin, yaşanmışlıkları hatırlayın. Var olanla avunun yıkılmış adı değişmiş yerleri hatıralarda arayın. Sevgiyle kalın.
YanıtlaSil