2 Temmuz 2014 Çarşamba

Yine yeniden Sinop

Çiçekler yerlerini buldu. Bir kısmı kapı önündeki merdivene,bir kısmı komşunun evini süslemeye bir kısmı ya tutarsa diye sökülerek Sinop'a getirildi. Petunya ve tırnak çiçeği hemen ekildi. Petunyalar tuttu gibi. Ama aklım terasta kalan çiğdemler ile kasımpatlar da. Onları indirmeye yada başka yere nakletmeye vaktim olmadı. Bıraktığım çiçekler bana dostluğu arkadaşlığı anlatıyor. Öyle dostlar vardır ki yeri çok güçlü onlar çok değerlidir. Bazen bir orkide gibidir. Nazlı sürekli açar. Senin için özeldir yeri. Bazıları menekşedir. Görüşmezsin ayda yılda bir kere görüştüğünde ilişkin kaldığın yerden devam eder. Bazıları  sardunyadır; dostluğu arkadaşlığı hiç bitmez ışıl ışıldır. Hele bir çiçek açsın  seni tümden kucaklar.Her zaman yanında bulunur.

 Eşyalar toplandı. Yolculuk Sinop'a buradaki çiçekler karşıladı beni.  Bir yerlerde okumuştum. Eşyalara ve insanlara güvenmeyeceksin diye. Ama dostların yine de yeri ayrı.

İki yıl öncesinden yazıdan bir paragraf.

Şimdi işe nereden başlasam diye bakıyorum çiçekler aynı pek değişen bir şey yok .Yanına beş fide domates ve biber ekle . Bu sabah biberden yedim. Saksıda biber nasıl da mutlu ediyor insanı.Yaşamın acılarına inat . Orkideler kıza yollandı. Liste yapıldı. Çiçekler kapı önüne çıkmalı. geldiğimde hangi çiçek güçlüyse o kalıyor ayakta. Bazıları susuzluğa inat. Bazıları sevgiye inat. Tıpkı acıyla yoğrulup ayakta kalan insanlara benziyor. Yuka geçen yıl boynunu bükmüş ama ayaktaydı, difenbahya da ona inat, saksıdaki sardunya, Afrika menekşeleri ölmemişlerdi. Çiçek seven annemin ruhu şad olsun.

Tanju Okan'ın bir parçası dilimde eşyalar toplanmış kadınım. Eşyaları toplayayım çoğu gitmişti. geriye kalanlar var. Az şeyle yetinmek gerek. Giderken ne götürüyorsun yarına sadece anılar.

Hüzün sardı dört yanımı. Yinede gitmek güzel! değişiklik güzel! Geride bıraktıkların hariç.
Son foto patatesin çiçekleri.