Umut olmasa yaşayamaz insan

Yıllar gelip geçiyor. Hele 2016 daha da hızlı. Ben mi yaşlandım yoksa yıllar mı? Galiba ikimiz beraber.  Ne çok anı birikmiş geçen yıllara ait.
Her yıl daha deneyimli  oluyorum. Kendimle ilgili kararlar alıyor elden geldiğince gerçekleştirmeye çalışıyorum. Birisi sorduğunda nasılsın ?diye koşturuyorum, geziyorum , yaşamaya çalışıyorum.
Koşturuyorum sözü aslında sürekli hareket halinde olduğumu  ifade ediyor.  Elimden geldiğince gezmeye çalışıyorum.  Bedenim iflas etmeden görmek istediğim yerlerin planını yapıyorum.Torunlarımla zaman geçirmekten hoşlanıyorum. Projelerimi gerçekleştirmeye çalışıyorum.

Kar yağışı bir süredir ara verdi. Her yer karla kaplı. Acılar  kederler unutulmaz. Ülkemde olan biten durumları bazen hayret bazen şaşkınlıkla izliyorum. Çocuk istismarı ve şiddetin her yanımızı sardığını görüyorum. İnsanlar çok aceleci; trafikte, kuyrukta.
Dostlarım  arkadaşlarım , kardeşlerim ,akrabalarım ,olmasa yaşam çekilmez. Tabii ki sevgili eşim...hayat arkadaşım, sevgili kızım ve oğlum ,torunlarım. İnsan sevdikleriyle var olur.
Yeni yıl heyecanı sarmadı bu yıl nedense . evi son anda zoraki süsledim. Tek düze giden yaşamın içinde çoşku aradığım için. Belkide savaşta ölen insanlar, patlamada ölen insanlar  o kadar etkiliyor ki insanı .Yaşam sevinci arıyorsun ufacık bir dostluk ya da çiçeğin açmasında. Yaşamak istiyorsun seni acı keder sarsa bile. Korku yorum diyorsun yarınlardan aslında umut olmalı diyorsun her şeye rağmen. Çirkinlikleri karın beyazlığı ile kapatmak istiyorsun. Yine de yeni yıl yeni bir sene bir başlangıç bir adım. Bozma moralini umut olmasa yaşamaz insan. Güle güle yaşadığım  yarın akşam eski olacak yıl. Sağlık, mutluluk barış ve umut getir yeni yıl.

Çocuk olmak gerek .Elimize bir poşet ya da bir tepsi alıp çıkalım parka. Kartopu atalım birbirimize . Çocuk kahkahaları sarsın her yanımızı .Bir defa büyük olmaktan vazgeçelim. İçimizdeki çocuk çıksın parklara dolaşsın. Yeryüzünden silelim savaşı . Çocuk masumiyeti olsun büyüklerde

.