Gidenlerin ardından

Ne kadar çok anısı birikmiş. Koltuğun altında bir oyuncak. Bir çift çorap. Oyuncak sepetinde bir önlük. Buz dolabında içecek. Kokusu eşyalara sinmiş Oyuncaklar poşete dolduruldu.Yatağı kaldırıldı. Bir sonraki yaza kadar yeni yerlerine konuldu.
Unutulan bir kitap sanki o kişiyi çağrıştırıyor .Doyasıya sohbet edemedik. Hep birşeyler eksik.
Yemek sohbetleri. Şu an masa boş. Evin içindeki kalabalık yok .İçeriye seslensem sanki gelecekmş gibi.
Sabahleyin minik fare gibi erkenden uyanıp salona emekleyerek gelen torunum yok. Arabanın bagajında kova ve kürek deniz kumlarıyla hala ıslak. Oynayacak birini bekliyor. Evin kalabalıklığı sessizliğe bıraktı kendini.Sohbetler duvarlara sindi. Radyoyu açmalı. Sessizliğe inat çınlamalı her yer. Özlemim bitti mi? hayır daha çok özlüyorum.Alışamadım. Kalabalıklar olmalı, sessizliği bozmalı. Torunum tarafından uydurulan şarkılar çalmalı. Kalabalık sofralardan  kahkalar yükselmeli. yemeklerin tadı yok tek başına yenmiyor. Acıktığımı bile anlamıyorum.Dokunsam yalnızlığıma ağlayacağım. Kendimi dışarı atmalıyım. Yağmurun kokusunu içime çekmeliyim. Kısa bir süre sonra yine göreceğim ama aynı değil. Aynı evin içinde başka. Gidenler bilse ne çok anısı kalmış yüreklerde.