İki avm arasında atlı karınca

Oğluma ayakkabı almaya dolaşırken ona rastladık.
Oğlum,
- Anne ne kadar mahzun ve yalnız duruyor dedi.
Daha öncede alışveriş merkezinin önünde lunapark görmüştüm. Ancak oğlumun gözüyle bakmamıştım.
Benim için otaparka araba bırakacak yerin azalmasının dışında bir şey ifade etmemişti. Oğlumun gözüyle baktığımda atlı karıncanın  yalnızlığı içime dokundu. Bizim çocuk olduğumuz dönemlerde lunapark şehrin en boş alanında kurulmuş eğlence panayırıydı.  Genelde bayramlarda olurdu.Bayram harçlıklarını biriktirir lunaparkta harcardık.Son zamanlarda yeğenleri gezdirmiştim.
Atlı karınca lüks mağazaların önündeydi. Çocuk sesleri yoktu. .Üstüne daha kimse binmemiş .Yalnız ve mahzundu.
Çocuk çığlıkları yükselmiyordu. ne kadar çok şey değişmişti .Biz çocuk olmayı yıllar önce bırakmıştık.

Avm ,insanın önüne herşeyi sunuyordu. Tüketim toplumu olmuştuk.