Güz sancısı

Kadın, mevsimin terletmeyen aynı zamanda üşütmeyen bulutlu sonbahar gününde yürüyüşünü yaparken yaşadıkları gözüönünde canlandı. Geçmişi anımsarken o anki düşünce ve o koşullarda değerlendiriyordu.Ama bazen bir anı, göz önüne geliyor. İçinde tarifsiz bir öfke baş gösteriyordu. Geçmişde yapılan davranışları bugüne taşıdığında da sorun çıkıyordu.

. Hem kendinini telkin etmesine rağmen geçmiş yaşandı ve geçti demesine rağmen içindeki hesaplaşmalar bir türlü bitmiyordu. Kendisine kızdı. Olayları değerlendiriş biçimine içindeki öfkenin yansıyış biçimine. Ama nafile bununla baş edecekti. Dışarıda güz alabildiğince kendini hissettirmişti. Bakmaktan alıkoyamadığı kırmız ve turuncu renkleriyle çınar ağaçları,yeni yeni sararmaya başlayan kavak ağacı Sürekli renk değiştiren.bir çınar ağacı mıydı? Huzursuz ve gergin. Olaylara bakış açısını değiştirmeye karar verdi. Dünün öfkesi orada kalmalıydı. Anları yaşarken daha dikkatli olmalı ; kızgınlık ve öfkeleri bir kenara atmalıydı. İçindeki sonbahar yerini kışa bırakırken bu mevsim geçişlerinde bazı sancıları yaşayacaktı. Değişim kolay değildi.