Adanın kıstırılmışlığında kaybolmamak

Bugün hava bulutlu ne yapsam diye düşünürken fotoğraf makinamı çantama koydum.Yollara çıktım.Okullar caddesinden Seyit Bilal'e oradan  sağa döndüm.Evlerin arasından denizi ve Sinop'u fotoğraf karelerine sığdırmaya çalıştım.

Arada eski evlerin olduğu sokak olmalı diye düşündüm.Nihayet o sokağa geldim.Yıkılmak üzere olan evler karşımdaydı.İçinde ne hayatlar yaşanmış,ya da yaşanmaya devam ediyor kahkaları bazen hüzünlerin takip ettiği geçmişinden günümüze var olmaya çalışan evler.

Kimbilir bir sonra ki gelişimde bu evleri belki bulamıyacağım.Tarihe tanıklık etmiş evler ya bu karelerde kalacak ya da yıkılıp beton yığınlarına teslim olacak.

İçimi hüzün kaplayarak  kentin bir başka yerine indim.

Denizin griye çalan rengi ve düşler içinde gezimi tamamladım.Bir gün yine akşama kavuşurken kentin yalnızlığı ile  başbaşa anılara daldım.