Yüreğim yangın yeri mübarek

Felsefenin önemli sorularından bazıları tekrar usuma düştü. Ben kimim ? Neden varım? Nereden geliyorum? Nereye gidiyorum? Bu soruları artırabiliriz. Zaman zaman bu soruları düşünür kendimce cevaplarım. Felsefeyle ilk tanıştığımda bilginin zamana ,kişiye, duruma göre değiştiğini öğrenmiştim. Bu yaşanılanları gördükçe tek bir şey biliyorum o da hiç bir şey ;neler oluyor? Sorular sorular verilen cevaplar. Bu cevaplar beni tatmin etmiyor. Televizyonda şimdiye kadar izlediğim kanalların ne kadar anlamsız, yorumların ne kadar yanlı olduğunu gördükçe kahroluyorum. Sanki bir tiyatro izliyoruz. Bizler figüran. Bir şarkı takılıyor dilime. Güzel günler göreceğiz çocuklar

 Güzel günler göreceğiz çocuklar
Motorları maviliklere süreceğiz

Çocuklar inanın inanın çocuklar
Güzel günler göreceğiz güneşli günler
Motorları maviliklere süreceğiz
Güzel günler göreceğiz güneşli günler


Hani şimdi bize
Cumaları, pazarları çiçekli bahçeler vardır,
Yalnız cumaları ,yalnız pazarları

Hani şimdi biz
Bir peri masalı dinler gibi seyrederiz
Işıklı caddelerde mağazaları,
Hani bunlar
77 katlı yekpare camdan mağazalardır.

Hani şimdi biz haykırırız
Cevap:
Açılır kara kaplı kitap:Zindan
Kayış kapar kolumuzu
Kırılan kemik, kan
Hani şimdi bizim soframıza
Haftada bir et gelir
Ve çocuklarımız işten eve
Sapsarı iskelet gelir
Hani şimdi biz
İnanın güzel günler göreceğiz çocuklar
Güneşli günler göreceğiz
Motorları maviliklere süreceğiz çocuklar
Işıklı maviliklere süreceğiz
Çocuklar inanın inanın çocuklar
Güzel günler göreceğiz güneşli günler
Motorları maviliklere süreceğiz
Güzel günler göreceğiz güneşli günler
Bunca olayların arasında içimdeki umut  karıncanın yürüyüşü gibi geliyor.