Bir yere giderken içimi hüzün kaplar .Sevdiklerimi bırakıpta gitmek ne zordur.En çokta emek veripte yetiştirdiğim çiçekler için üzülürüm.Bir kısmını kızıma taşıdım.Bir kısmı taşınacak merdivene ,bir kısmıda içeri alınacak .Balkon ve teras çiçek dolu onlarla vedalaşmam zor oluyor.Bazılarını da yanımda götürüyorum gideceğim yere.Aynı insanın emek verdiği sevdikleri içinde geçerli yarına ne götürüyoruz desek ,emek verdiğimiz özen gösterdiğimiz dostluklar.Okuduğumuz kitapların bizde bıraktığı izler.Bilgiler,yaşadğımız anılar,kızgınlıklar öfkeler.Beraber yaşadığımız hayvanlar.Sadece kendimizi götürmüyoruz., kendimizle beraber yüzyıla tanıklık eden düşüncelerimizi.Ya dönmezsek ya da dönerken bulduğumuz gerçekler acaba nasıl olacak.
