18 Ocak 2019 Cuma

Yaşamın şifresi

         



        Sabah yürüyüşündeyim. Genelde aşağı doğru yürürüm. Bazen yukarı. Genelde yukarıda köpekler vardır. Kalabalıktırlar pek sesleri çıkmaz. "Dün yürüyüşü aşağı doğru yapayım" dedim. Üç dört köpek bir arada havlamaya başladılar. Bir tanesi de yanıma geldi. Gitmesini söyledim. Biraz peşim sıra geldi. Bir süre sonra beni takip etmekten vazgeçti.  Fakat beni bir tedirginlik sardı. Aşağıda rastlarsam ne olur? Neyse herhangi bir olay olmadan dönüyordum. Yine de bir üst sokağa çıktım.
           Bir hanım elinde köpeğin tasması selamlaştık. Köpekler hakkında sohbet ettik. Olayı anlattım. "Sizin onu sevmenizi istemiştir." "Daha öncede aynı yerde yürüyüş yaptığımı köpek grubuyla karşılaştığımı söyledim. Gruptan bir köpek gelip çantamı ısırıp gitti" dedim. "Ya çantanızdan bir şey vermenizi ya da birisi köpeğin çantasıyla vurduğunu köpeğin onu hatırlatmış olabileceğini" söyledi. Köpek bağlı olduğu için onu sevdim. "Bak korkmadınız sevdiniz" dedi. "Ama köpek güvenli sahibi var "dedim. "Vahşi bir köpeğe kendisinin bir gün rastladığını "söyledi. "Belki o köpeğin de kötü bir anısı vardır. bazıları sopa ile köpekleri dövüyor, bazılarına tecavüz ediyorlar" deyince iliklerime kadar donduğumu hissettim. Yolumu değiştirmeme yol açan köpek grupları ve onları anlamak için yaptığım sohbet beni düşündürdü.
         Çocukluk anılarımdan dolayı biraz tedirginlik yaşıyorum.Amcamın kızının köpek ısırması sonucu ölmesi. Zihnimin bir köşesinde. O anıyı elden geldiğince unutmaya çalışıyorum. köpekleri sevmek için çaba gösteriyorum. 
         Yaşamı iyi okumak gerek ön yargılı olmadan olumsuz anıları zihinden yok etmek gerek. Şimdi hazırlanıp sabah yürüyüşüne çıkayım. Bakayım sevgili dostlarım yoluma çıkacak mı?
                                       
                                                               



10 yorum:

  1. şu sıralar çıkan haberlerden de insan tedirgin durumda. Kayseri
    de ki gencin ölmesi unutamıyorum, Allahım ne kötü bir
    ölüm. ama öyle de çok muhtaç hayvan var ki
    sokaklarda..

    YanıtlaSil
  2. Keyifli yolculuklar diliyorum.

    YanıtlaSil
  3. Çocukken köpek olan bir evde büyüyen, her rastladığını seven, onlarla konuşan biri olarak bu sene ilk kez korkuyorum.
    Duyduklarımız, gördüklerimiz nedeni ile sanıyorum.
    Yine de parka yemek bıramaya devam ediyorum tabii. Çok sevilesi arkadaşlar aslında ama gördükleri muameleler onları da değiştirebiliyor.
    Demem o ki, dikkatli olmakta fayda var.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel parkta beslemek ben yürüyüşe çıkarken unutuyorum

      Sil
  4. Onları seviyorum ama bu korkmama engel olmuyor. Başı boş köpekler beni çok ürkütüyor. Aman dikkatli ol sen de.

    YanıtlaSil
  5. çok korkarım ben de köpeklerden. geçenlerde, kadıköyde yürürken elimde pet su şişe vardı, bir köpek geldi havladı yaklaştı, suya bakıyordu, korkudan yere attım pet şişeyi, gitti ısırdı, yoldan geçen biri de senden su istemiş dedi. ama ben öyle korktum kii yaaa. nasıl açıcam peti de ona su vercem. olanaksız :)

    YanıtlaSil
  6. Aslında korkmadan severek yaklaşmak gerek Deep ahh içimizdeki korku olmasa ne güzel olur.

    YanıtlaSil

Ne okuyoruz? Babamın Tenekeleri Zehra Konukman'ın ilk kitabı

                                                                                                                                            ...